lunes, 15 de mayo de 2017

El Chacaritas Club en el Carabela

Elías posando con los componentes del Chacaritas en el Bar Carabela

Imagen curiosa cedida por Agrasar en el que un grupo de amigos muy conocidos en la vida social de Pontevedra posan dentro del Bar Carabela. La imagen "rara" no por ser hecha en la histórica Cafetería de la Plaza de la Herrería sino por el altillo que tenía y que por lo menos este servidor desconocía. En la parte de arriba, posando, podemos ver a Panero, Javiña, Pechecho, Pepe Sanmartín y Foro, y abajo a uno de los famosos camareros como fue Elías acompañados a su izquierda de Tamburini, Fonseca, Portas, Ángel Agrasar, (desconocido), Alberto Castiñeiras y Luis el de Varela. Entre los que están sentados podemos ver a Arturo Martínez, Pajariño, Riveiro y Carlos Peláez.  Todos formaban parte del equipo de fútbol que había en la década de los cincuenta en Pontevedra, "El Chacaritas Club", y que habían jugado o acompañado en sus partidos "no oficiales" a lo largo de la geografía gallega. En la imagen de abajo una formación del equipo antes de un partido donde podemos ver a jugadores como Portas, Segundo, Cholo, Pirelo, Julio Casal, Agulla, Rianxo y Foro.

Una formación del Chacaritas con varios jugadores que luego jugarían en el Pontevedra

viernes, 28 de abril de 2017

Manuel Otero Cotobad, "Corea".

"Corea" na fonte da Ferrería/Foto: Jose Valero
A memoria da nosa cidade está chea de persoaxes entrañables, os da miña xeración xa case todos falecidos, para moitos foron un referente, para outros pasaron desapercibidos e, afortunadamente, para todos están na memoria dos nosos recordos. Nunca formarán parte dos libros de historia nin recibirán honras pero para iste servidor e este humilde blog sempre terán un oco para lembrar a todas esas xentes tan populares da nosa querida Pontevedra. 

Fai xa uns cuantos (moitos) anos dúas persoas decidimos, crear o "Diario del Domingo" un suplemento que se editaba todos os domingos de hai 25 anos no "Diario de Pontevedra". Desde esas páxinas intentabamos dar cabida a toda esa serie de personaxes populares que andaban pola nosa cidade. Un deles era Manuel Otero Cotobad, que dito asi non lle soará a ninguén xa que todo o mundo coñecíao como "Corea". Era natural de Mirón no Concello de Pontecaldelas e podiámolo ver polas rúas de Pontevedra con esa coxera conxénita que él tiña e a súa cabicha de tabaco na boca. A súa vida foi moi humilde e moi dura a partir dos doce cando quedou orfo de pai e nai. Tivo moitos anos á rúa como única compañeira e, o comedor social, unha sesta na terraza do Carabela, facer recados ou vender lotería era o día a día deste bo home ata que se ía a durmir. Manuel xa hai moitos anos que nos deixou e seguro que nalgún lugar de por aí arriba formará parte deses persoaxes da nosa querida Pontevedra.

Fotos: Jose Valero


jueves, 20 de abril de 2017

"Construyéndose el Hai que Roelo"



Serie de imagenes cedidas por Angel Agrasar de la historia del Pontevedra Club de Fútbol cuando aún se estaba "construyendo" una de las etapas más bonitas del libro de oro granate: el "Hai que Roelo". Arriba, el año 1957 un amistoso contra el Chacaritas en el campo de Pasarón, el marcador estaba en la esquina actual de Norte con Preferencia. En la publicidad: Imprenta Litoral, Firestone, Almacenes Olmedo, Chocolates Cancela. En el campo, en el centro, Ángel Agrasar con el Delegado de campo va a saludar.

A la izquierda de estas líneas, año 1957. Visita de cortesía, Miguel Otero, Angel Agrasar (presidente), Prudencio Landín Carrasco (Gobernador Civil), Lorma, Victor Cervera Mercadillo y Almuiña (directivos).
En la fotografía de abajo, año 1960. Recepción en el Gobierno Civil de Pontevedra, también está el presidente de la Diputación. Sacarrera, Lorma, Mercadillo, Landín Carrasco (Diputación), Miguel Otero, Rafael Fernandez Martínez (Gobernador Civil de Pontevedra), Almunia, Angel Agrasar (Presidente del Pontevedra), Sprinter (periodista), Rogelio Acuña, (desconocido), Emilio de la Torre (periodista) y otro.






















En la fotografía de abajo: Presentación entrenamientos temporada 1958 del entrenador Deva a los jugadores. Angel Agrasar (Presidente) con Deva (entrenador). Se ven de frente Tito Estevez (portero), Couselo (fue alcalde de Poio), Chacón, Julio Casal, (desconocido), Kaki y Segundo (portero). La Grada que se ve corresponde a la actual tribuna, tenía cinco filas de madera, y un anuncio en la bisera; "Confia tus economias a la Caja de Ahorros de Pontevedra".




















A la izquierda, Presentación del Entrenador Cuqui Bienzobas (con el se logró el ascenso a Segundaª División). Se ven en la foto el lado de los directivos asistentes y al fondo la actual grada Norte. Pechecho, Pirelo (entrenador en 1957), Rogelio Acuña, Miguel Otero, (─), (─), Cid, y a la derecha Angel Agrasar (Presidente). En el centro, el histórico entrenador del Pontevedra, Cuqui Bienzobas.

Por último en la fotografía de abajo la visita que se realizó al Club en 1957: Vemos a Miguel Otero, Lorma, Victor Cervera Mercadillo, Prudencio Landín Carrasco (Gobernador Civil de Pontevedra), Angel Agrasar (Presidente del Pontevedra), y Almuiña (directivos)


jueves, 13 de abril de 2017

A miña Biblioteca

O edificio rematouse en 1910 (imaxes: Arquivo Histórico Provincial)
























Sen o edificio que afea o seu entorno
Construída a finais do século XIX e rematado en 1910, a que fora Casa dos Fonseca, na miña nenez a Biblioteca Pública Municipal, hoxe, convertida no Arquivo Histórico Provincial, estaba a caron das silveiras que había na rúa Paseo de Colón por onde pasaba o tren, ao lado da chatarrería de Rivas, unha rúa que por aquel entón estaba sen asfaltar e practicamente intransitable polo barro e os charcos que no inverno se formaban. A escasos metros do enreixado que daba entrada ao histórico edificio, coas súas oito columnas, palmeiras e famosas esfinges, estaban as vías do ferrocarril a Santiago, que se perdia polo pequeno tunel que había, e aínda hai, debaixo da Ponte da Barca. A Biblioteca era como a miña segunda casa, cando chegaba do colexio a Academia Cervantes sobre as cinco a miña avoa tíñame preparado un de aqueles bocadillos que se facían coa nata do leite que se formaba cando se hervia e que se gardaba nunha cunca na neveira. Esto era unha estampa típica de moitas casas naqueles anos, o cazo na porta para que logo pasase a leiteira e enchelo. Unha vez que daba boa conta do bocadillo mentres vía o programa infantil de Televisión Española "A Casa do Reloxo" ía todas as tardes á miña Biblioteca. Ahi foi onde descubrín aos dous galos máis famosos do cómic, a Tintin e a Spirou e Fantasio. Cantas tardes paseime lendo as aventuras de Asteríx e Obelix e cantas carcaxadass soltaba un servidor soliño, ata tiña que vir o conserxe para chamarme a atención. Recoñezo que de cando en vez se me escapaba a vista cara a aquelas publicacións en francés que traían publicidades de mulleres coa parte de arriba espida, pero mais que nada, por elevar o meu nivel do idioma e facer a miña profesora "La Madame" que se sentira orgullosa. Por algún arquivo debe andar anotado o meu nome e apelidos como socio número un infantil e que me custaba seis pesetas ao ano. Recordo que en abril pola "Feira do Libro", todos os anos, a señora que estaba encargada de dita seccion sempre me regalaba envolvido en papel de agasallo un lote de libros. Hoxe na miña casa está a colección enteira de contos dos persoaxes Asterix e Obelix, que é de lectura obrigada moitas veces, e que descubrin nun edificio do Paseo de Colón, a miña Biblioteca.



lunes, 3 de abril de 2017

Pontevedra es una bella y recoleta ciudad...



"Pontevedra es una bella y recoleta ciudad salpicada de rincones en los que el viajero gusta de detenerse..." Es lo que nos contaba el narrador para el NODO de 1971 y que se emitia en todas las salas cinematográficas de España como previo a la película. En el monográfico de unos 10 minutos de duración se hace un recorrido por la Ría de Pontevedra y podemos deleitarnos con imagenes, además de nuestra ciudad, de Sanxenxo, O Grove, Marín y Combarro.

martes, 28 de marzo de 2017

O Barrio da Eiriña

Os Larriba, Amador, Julio e José que vivian no 92 de Joaquin Costa, na casa do "Maño".

A finais do ano pasado cumpríronse 75 anos do famoso "Pacto das Palmeiras" no que dous equipos fusionáronse para que nacera o Pontevedra CF, un deles era o Alfonso e o outro o Eiriña. Éste xogaba os partidos no campo do Progreso que tomaba o nome da rua que saía desde A Peregrina hasta a que se coñecía como carretera de Ourense, enfrente da fachada do Hospital Provincial.
Un Eiriña-Celta do ano 1926 no Progreso.
O campo era o comenzo do barrio histórico pontevedrés e alí centrábase case que toda a actividade deportiva da cidade ademáis de outros eventos. Estaba situado entre as rúas Cobían Areal (unha lateral do hospital provincial), a xa dita rúa Progreso, e polo sur Joaquín Costa. Curioso era ver ─aínda que para a época non─ que non tiña vestiarios e os equipos tiñan que cambiarse nos edificios colindantes como eran o Taller de Alfonsin ou Bar Carballinés que estaba enfrente da taquilla.

O barrio da Eiriñia hoxe caseque inexistente polo crecimiento urbanístico da cidade segue na memoria das moitas xentes que ali viviron e Enrique Fariña Pérez, xa fai uns anos, encargóuse de que ditos recordos permañeceran por sempre nun libro e por iso dámoslle as grazas a familia por permitir a través deste enlace que poidamos coñecer como era a vida dun barrio tan histórico como o da Eiriña.


sábado, 25 de marzo de 2017

La moda de baño de mujer de Ernesto Filgueira en Equus

Más de tres mil personas se dieron cita en la inauguración de la Discoteca Equus en la calle Loureiro Crespo de Pontevedra un sábado de mayo de 1979. Entre ese gentío se encontraba un servidor. Micky y el trio Acuario con Mayra Gómez Kemp a la cabeza fueron los encargados de las actuaciones musicales y alli pudimos ver a muchos famosos de la época como el periodista deportivo José María García o el exjugador del Real Madrid Amancio, entre otros. El inmenso local de la discoteca con su gran escenario servía para muchas actividades entre las que destacaban los pases de moda y Ernesto Filgueira "La Casa de los Paraguas" presentaba todos los años su colección de bañadores al ritmo de la música de entonces. En el video, y gracias a la colaboración de Carlos Fiuza, presentación de la moda de baño de mujer en 1986.

miércoles, 22 de marzo de 2017

La Villa de Pontevedra en Televisión Española (1984)

Fragmento de un documental emitido en televisión española titulado "Arte y Tradiciones Populares" y que la cadena pública dedicó, entre otras, a la "villa" de Pontevedra a comienzos de 1984. El video hace un recorrido por las calles, plazas y soportales de nuestra ciudad.

lunes, 20 de marzo de 2017

A tenda da miña tía Marisa


No edificio número 1 da Praza de España, A Farmacia de Lorente, o estanco de Serafina, a tenda de Marisa, Callón na porta da súa barbería que despois sería Fotografía Olimpio e, na esquina, a Cafetería Lar
A miña tía entre fontanedas, nocillas e frutas
En 1968 foi o último ano que a miña familia vivia na rúa San Sebastián. Vivía xunto con meus avos maternos, miña tía Marisa, miña nai e meus dous irmans nun baixo pequeno e moi humilde da rúa cega. Á mesma vez que comezabamos co negocio familiar cambiabamonos de casa e nos trasladabamonos a vivir ata a nova/vella rúa Monteleón no barrio da Moureira. A miña tia Marisa había collido un traspaso dun pequeno local que tiña o portal do numero un da Praza de España. Ali estaba o estanco de Serafina que llo traspasou ao miña tia por 50.000 das antigas pesetas, (300 euros dos de agora). Durante once anos o vello mostrador funcionou como a típica tenda de comestibles e foi un surtidor de bocadillos para os centos rapaces e rapazas que estudiaban o vello Bacharelato no Instituto Valle Inclan que estaba na Alameda.

Ali nese número un do edificio da Praza de España a tenda convivía coa Farmacia de Lorente e o estanco de Serafina, que despois do traspaso se montou no local do lado, a barbería de Callón que a mediados dos setenta se xubilaría e pasaría a ser o negocio de Olimpio os da Fotografía, e xa na esquina con riestra, a Cafetería Lar e Foto Chao.
En 1979 e ata a xubilación da miña tía o negocio familiar dou un cambio radical e pasou a ser quiosco de venta de prensa e revistas que é como en realidade case toda a xente o coñeceu. Abríase todolos días e foi un negocio moi escravo para a miña nai, miña tía e incluso a miña avoa. Máis de catorce horas de traballo durante sete días á semana con solo o domingo pola tarde para descansar. A tenda primero e quiosco despois era a miña parada para coller o bocadillo camiño do meu colexio Academia Cervantes na Praza Méndez Núñez e a miña última parada, tamén, para ir comendo calquera cousa camiño da miña casa en Monteleón. Hoxe co edificio reformado xa non queda rastro de que alí durante máis de coarenta anos estuvo a tenda da miña tía Marisa e cada vez que paso por allí veñenme os recordos da miña infancia.
En 1979 a tenda pasou a ser quiosco de prensa. Na imaxe os "veciños" na inauguración, Mari Carmen a da farmacia, os nenos Dani, neto da estanqueira Serafina e Fátima a filla dos do Lar, detrás désta, Pepita a súa nai e dona da Cafetería, ao lado Lolita a filla de Serafina, Jesusa que traballaba no edificio e Maribel.
Pola esquerda, miña avoa, Maribel a de Olimpio co seu fillo en brazos, Marisa, e detrás do mostrador, Fatima a "nena" do Lar  nunha imaxe xa do quiosco.

martes, 14 de marzo de 2017

A Praza da Pedreira

Mulleres diante do arco de entrada da Pedreira desde a rúa César Boente
Outras das magníficas imaxes que o fotografo alemán Otto Wunderlich plasmou no século XX na súa estancia pola xeografía pontevedresa, a Praza de Mugartegui máis coñecida popularmente como da Pedreira. Na miña opinión un dos recunchos máis bonitos de Pontevedra, aínda que "outras se leven a fama, e lugar de xogos moitas veces na miña niñez xunto á chavalada da Praza da Verdura. Aí estivo tamén a Academia Jovellanos e aí ensaiabamos alá por finais dos sesenta algunha vez que outra os bailes dos cabezudos para as Festas de Santiaguiño do Burgo e da Peregrína ainda que ao final o meu avo nunca me deixaba sair na procesión...

Como conta Juan Juega Puig no seu libro sobre as Rúas de Pontevedra: "A Praza da Pedreira alude a unha rúa ou praza enlousada, en contraposición ás rúas sen pavimento, como era normal na Idade Media e  aínda na Moderna. Algo que sucede coa dos Caas e en contraposición á do Barral, que converterían as chuvias nun auténtico lamazal. Que a pavimentación pétrea dea nome a unha rúa debe relacionarse co insólito deste feito dentro do que é unha poboación medieval; este pavimento evitaba o continuo encharcamento debido á proximidade do río Lérez coas súas constantes enchentes".


Imaxes de Otto Wunderlich na Fototeca Nacional de España

lunes, 13 de marzo de 2017

A Basílica

Maxestuosa e impoñente vese á Basílica de Santa María A Maior sobre o Río Lérez desde o "paseo" de Domingo Fontán (As Correntes). Imaxe do fotógrafo alemán Otto Wunderlich na súa "visita" a Pontevedra onde deixou mostra moito antes de que chegase o "progreso" dun das contornos máis bonitos de Pontevedra. O tempo encargouse de arruinar esta foto.

domingo, 12 de marzo de 2017

O novo estanque das Palmeiras

Un servidor coa miña tia Marisa no estanque das Palmeiras
¿Tes unha foto de neno nas Palmeiras...? pois axudemos a Meli Fandiño e ao Concello de Pontevedra na sua exposición que verá á luz no próximo mes de Maio e que datará sobre a inauguración dun renovado estanque dos patiños das Palmeiras. Creo que os da miña xeneración temos todos ou casi todos unha foto feita polos fotógrafos da rúa ou minuteiros entre os anos 50 e 70  ─que é o unico requisito que nos pide a periodista─  cos nosos pais ou irmans diante das raniñas ou coa mona tan famosa que tiñamos naqueles anos no noso parque. Xa o sabedess a bucear nos albumes familiares e si encontrades algunha imaxen facede click nesta dirección www.pontevedra.gal/expo-palmeiras ou si non podedes pois achegala ata a rua Michelena 30 (Concello) na pranta 3ª onde está as oficinas da Alcaldía. Por último o arquivo que enviades via web non debe pesar máis de 11 megas.