viernes, 28 de abril de 2017

Manuel Otero Cotobad, "Corea".

"Corea" na fonte da Ferrería/Foto: Jose Valero
A memoria da nosa cidade está chea de persoaxes entrañables, os da miña xeración xa case todos falecidos, para moitos foron un referente, para outros pasaron desapercibidos e, afortunadamente, para todos están na memoria dos nosos recordos. Nunca formarán parte dos libros de historia nin recibirán honras pero para iste servidor e este humilde blog sempre terán un oco para lembrar a todas esas xentes tan populares da nosa querida Pontevedra. 

Fai xa uns cuantos (moitos) anos dúas persoas decidimos, crear o "Diario del Domingo" un suplemento que se editaba todos os domingos de hai 25 anos no "Diario de Pontevedra". Desde esas páxinas intentabamos dar cabida a toda esa serie de personaxes populares que andaban pola nosa cidade. Un deles era Manuel Otero Cotobad, que dito asi non lle soará a ninguén xa que todo o mundo coñecíao como "Corea". Era natural de Mirón no Concello de Pontecaldelas e podiámolo ver polas rúas de Pontevedra con esa coxera conxénita que él tiña e a súa cabicha de tabaco na boca. A súa vida foi moi humilde e moi dura a partir dos doce cando quedou orfo de pai e nai. Tivo moitos anos á rúa como única compañeira e, o comedor social, unha sesta na terraza do Carabela, facer recados ou vender lotería era o día a día deste bo home ata que se ía a durmir. Manuel xa hai moitos anos que nos deixou e seguro que nalgún lugar de por aí arriba formará parte deses persoaxes da nosa querida Pontevedra.

Fotos: Jose Valero


jueves, 20 de abril de 2017

"Construyéndose el Hai que Roelo"



Serie de imagenes cedidas por Angel Agrasar de la historia del Pontevedra Club de Fútbol cuando aún se estaba "construyendo" una de las etapas más bonitas del libro de oro granate: el "Hai que Roelo". Arriba, el año 1957 un amistoso contra el Chacaritas en el campo de Pasarón, el marcador estaba en la esquina actual de Norte con Preferencia. En la publicidad: Imprenta Litoral, Firestone, Almacenes Olmedo, Chocolates Cancela. En el campo, en el centro, Ángel Agrasar con el Delegado de campo va a saludar.

A la izquierda de estas líneas, año 1957. Visita de cortesía, Miguel Otero, Angel Agrasar (presidente), Prudencio Landín Carrasco (Gobernador Civil), Lorma, Victor Cervera Mercadillo y Almuiña (directivos).
En la fotografía de abajo, año 1960. Recepción en el Gobierno Civil de Pontevedra, también está el presidente de la Diputación. Sacarrera, Lorma, Mercadillo, Landín Carrasco (Diputación), Miguel Otero, Rafael Fernandez Martínez (Gobernador Civil de Pontevedra), Almunia, Angel Agrasar (Presidente del Pontevedra), Sprinter (periodista), Rogelio Acuña, (desconocido), Emilio de la Torre (periodista) y otro.






















En la fotografía de abajo: Presentación entrenamientos temporada 1958 del entrenador Deva a los jugadores. Angel Agrasar (Presidente) con Deva (entrenador). Se ven de frente Tito Estevez (portero), Couselo (fue alcalde de Poio), Chacón, Julio Casal, (desconocido), Kaki y Segundo (portero). La Grada que se ve corresponde a la actual tribuna, tenía cinco filas de madera, y un anuncio en la bisera; "Confia tus economias a la Caja de Ahorros de Pontevedra".




















A la izquierda, Presentación del Entrenador Cuqui Bienzobas (con el se logró el ascenso a Segundaª División). Se ven en la foto el lado de los directivos asistentes y al fondo la actual grada Norte. Pechecho, Pirelo (entrenador en 1957), Rogelio Acuña, Miguel Otero, (─), (─), Cid, y a la derecha Angel Agrasar (Presidente). En el centro, el histórico entrenador del Pontevedra, Cuqui Bienzobas.

Por último en la fotografía de abajo la visita que se realizó al Club en 1957: Vemos a Miguel Otero, Lorma, Victor Cervera Mercadillo, Prudencio Landín Carrasco (Gobernador Civil de Pontevedra), Angel Agrasar (Presidente del Pontevedra), y Almuiña (directivos)


jueves, 13 de abril de 2017

A miña Biblioteca

O edificio rematouse en 1910 (imaxes: Arquivo Histórico Provincial)
























Sen o edificio que afea o seu entorno
Construída a finais do século XIX e rematado en 1910, a que fora Casa dos Fonseca, na miña nenez a Biblioteca Pública Municipal, hoxe, convertida no Arquivo Histórico Provincial, estaba a caron das silveiras que había na rúa Paseo de Colón por onde pasaba o tren, ao lado da chatarrería de Rivas, unha rúa que por aquel entón estaba sen asfaltar e practicamente intransitable polo barro e os charcos que no inverno se formaban. A escasos metros do enreixado que daba entrada ao histórico edificio, coas súas oito columnas, palmeiras e famosas esfinges, estaban as vías do ferrocarril a Santiago, que se perdia polo pequeno tunel que había, e aínda hai, debaixo da Ponte da Barca. A Biblioteca era como a miña segunda casa, cando chegaba do colexio a Academia Cervantes sobre as cinco a miña avoa tíñame preparado un de aqueles bocadillos que se facían coa nata do leite que se formaba cando se hervia e que se gardaba nunha cunca na neveira. Esto era unha estampa típica de moitas casas naqueles anos, o cazo na porta para que logo pasase a leiteira e enchelo. Unha vez que daba boa conta do bocadillo mentres vía o programa infantil de Televisión Española "A Casa do Reloxo" ía todas as tardes á miña Biblioteca. Ahi foi onde descubrín aos dous galos máis famosos do cómic, a Tintin e a Spirou e Fantasio. Cantas tardes paseime lendo as aventuras de Asteríx e Obelix e cantas carcaxadass soltaba un servidor soliño, ata tiña que vir o conserxe para chamarme a atención. Recoñezo que de cando en vez se me escapaba a vista cara a aquelas publicacións en francés que traían publicidades de mulleres coa parte de arriba espida, pero mais que nada, por elevar o meu nivel do idioma e facer a miña profesora "La Madame" que se sentira orgullosa. Por algún arquivo debe andar anotado o meu nome e apelidos como socio número un infantil e que me custaba seis pesetas ao ano. Recordo que en abril pola "Feira do Libro", todos os anos, a señora que estaba encargada de dita seccion sempre me regalaba envolvido en papel de agasallo un lote de libros. Hoxe na miña casa está a colección enteira de contos dos persoaxes Asterix e Obelix, que é de lectura obrigada moitas veces, e que descubrin nun edificio do Paseo de Colón, a miña Biblioteca.



lunes, 3 de abril de 2017

Pontevedra es una bella y recoleta ciudad...



"Pontevedra es una bella y recoleta ciudad salpicada de rincones en los que el viajero gusta de detenerse..." Es lo que nos contaba el narrador para el NODO de 1971 y que se emitia en todas las salas cinematográficas de España como previo a la película. En el monográfico de unos 10 minutos de duración se hace un recorrido por la Ría de Pontevedra y podemos deleitarnos con imagenes, además de nuestra ciudad, de Sanxenxo, O Grove, Marín y Combarro.