En la Pontevedra que vivieron nuestros bisabuelos no llegamos a imaginar que la única luz que solía entrar en casa era la del fuego y que el aceite y la cera estaban a la orden del día en las casas humildes de la época. Un paso importante en esa lucha contra la oscuridad, fue la puesta en marcha del alumbrado público, que se inauguró en 1842. La primera central eléctrica que se instaló en Pontevedra estaba situada en la Plaza de la Verdura de la que destacaba su enorme chimenea de ladrillo, aunque no todo fueron felicitaciones, los ruidos que los motores de la central originaba causaron grandes quejas vecinales. En la fotografía de la Hispanic Society of America vemos, al fondo, el edificio de la central eléctrica de Pontevedra, o casa de la luz como se le conocía, con su enorme chimenea.
Paréceme unha parvada que lle sigan a chamare Casa da Luz ó edificio actual contruído no seu solar.
ResponderEliminarNese edificio fóronse sucedendo varios usos e realmente nunca foi utilizado o baixo concebido a xeito de lonxa como un espacio pra promovere actividades económicas. Foi máis ben unha especie de letrina aberta, usado como oficinas da Policía Local unha vez cerrado.
Ah, pero por retesías da puñetera política e despois de se cargare a modélica praza das catalpas e mais de "Los Gozos y las Sombras" como xa tes recollido no blog, Pilar Rojo demandou a retirada das mamparas que cerraban o espacio ó tempo que un Bloque anti-Sistema desterraba as oficinas da Policía a un recanto no Auditorio.
A "lonxa" inactiva volveu aparecer aberta, novamente letrina, dormitorio dos sen teito, e lugar de xogo dos skaters, novos ruídos pró espacio que non parece ter sorte, porque desta volta e despois da moita pasta que gastaron no edificio pra convertilo nas oficinas de Terras de Pontevedra, non se ve unha actividade certa. Eu, que vivo do lado, nunha casa construída na antigua rúa Cega, na horta que se aprecia a seguido da última casa da dereita na foto entrei nas oficinas por primeira e de momento única vez con motivo das elecciós do 22.05.
Polo demáis, a praza inzada de seudoterrazas, suciedade e ruídos, poderiamos decir que xa non é unha espacio público. Moita accesibilidade, sí, pero non prós cegos nen pra un carriño de bebé.
Novo solar de okupas ou, si queres, de indignados en mancomún cos donos das tascas que ás veces non teñen capacidade pra recolleren sillas e mesas que deixan atadas a columnas dos soportales, polos que poucas veces se pode pasar, incumprida a normativa de veladores que prevé paso franco de, polo menos, un metro de ancho.
A non digo máis, aínda que podería facelo.
Noraboa novamente por este regalo de foto.
El edificio original, luego transformado, fue obra de finales del siglo XVI, en un momento de esplendor económico de Pontevedra. Una epigrafía decía que era obra de... (ahora no recuerdo el año) pero se citaba al rey Felipe II.
ResponderEliminar