Viático 2014.

Un año más, organizado por el Gremio de Mareantes, y escoltado por caballeros alumnos de la Escuela Naval Militar de Marín, salió de la Basílica la Santa Custodia con Jesús Sacramentado para llevar la comunión a los enfermos de la parroquia de Santa María. Bonita procesión acompañada de vecinos por nuestro barrio que acabó recogiéndose con la "Salve Marinera" en la Capilla de San Roque.

El domingo, el Viático.

El "Viático" acompañado por los fieles a su paso por el Campo de La Torre.

Organizado por el Gremio de Mareantes desde el siglo XV, el domingo saldrá el Viático desde la Basílica de Santa María, para llevar la Sagrada Comunión a los enfermos, hasta su recogimiento en la Capilla de San Roque y tras oir la "Salve Marinera" interpretada por la Banda de Música de la Escuela Naval de Marín. Mucha nostalgia está procesión para mi y que sigo año tras año desde que era niño y oía entrar por la ventana de mi casa el murmullo de los vecinos hasta altas horas de la madrugada confeccionando aquellas impresionantes alfombras florales para el paso bajo palio de la Santa Custodia.

Fieles y vecinos del antiguo barrio marinero de A Moureira arroparán con su presencia, como lo vienen haciendo  todos los años, el paso del Viático, una cita religiosa que por tradición y significación forma parte de la historia local de Pontevedra. En el video, abajo, la procesión del 2013.

Fóisenos Alfonso.

O batín de Alfonso, a vella cámara e a silla de "palco" instantánea típica da nosa Pontevedra de entón. Foto: "Pontevedra o día que perdemos o mar"/Victor F. Freixanes-Xoán Vilar Cardona.

En plena semán de fe e recollemento o corazón de 88 anos de Alfonso González, o último fotógrafo de As Palmeiras deixou de latexar. No meu recordo sempre quedarán eses "persoaxes" vestidos con batíns azuis e vellas cámaras de cabalete que se poñían na entrada de As Palmeiras, ao lado daquela enorme farola, e que inmortalizaban a todo o que se sentara naquelas vellas sillas de "palco" cunha saba branca como fondo. Alí nas súas instantáneas ao "minuto", como dicían, aínda que sempre erán máis tempo, che sacaban a tira de catro fotografías tamaño carné e que gardabas molladas nos bolsillos dos pantalóns despóis de ter pasado polo cubo con auga que colgaba dos cabaletes. Nesas Palmeiras onde se poñían os "minuteiros" tiña o seu negocio Alfonso. Toda unha vida dedicada como fotógrafo de rúa e que para moitos xa forma parte dese rincón de Pontevedra na que de nenos visítabamos sempre coa roupa dos Domingos. Ao lado da histórica terraza valada do "Branco e Negro" é xunto a outros personaxes de Pontevedra como eran/es Dimas o heladeiro de "La Orensana", Herrera e a súa muller, os vendedores de "barquillos", o "Matagusanos" ou a "mona" das Palmeiras conforma unha estampa típica da Pontevedra da miña nenez. Descanse en paz para sempre Alfonso o último minuteiro.

Alfonso no seu "posto" de traballo ao lado da enorme farola que había na entradas das Palmeiras e cando a "vorágine" dos coches inundaba todos os rincóns de Pontevedra.

O Domingo de Ramos día de estreno.

Co meu irmán e como mandaba a tradición, coa
palma na man, ropa de estreo e zapatos charol.

Agora xa non é como cando nós eramos nenos e os días antes do Domingo de Ramos os pasabas probando a roupa que ías estrear na Praza de Ferrería que por aquél entonces convertíase nun auténtico "salón de moda". Todos temos no album de fotos familiar esa imaxes de punta en branco, zapatos de "charol" e a palma na man que inmortalizaban aqueles fotógrafos de rúa, antes da bendición, desde o adro de San Francisco. Despois ías a pegarlle á burrita, aínda que moitas veces, case sempre, lle dabas a Diego, veciño meu na calle San Sebastián e que traballaba para Juan no "Bar Coral" e que era o encargado de tirar da imaxe do Cristo na Burrita polas rúas antigas de Pontevedra. A Libraría do "Orellas", en fronte das Ruínas, pasábanse toda a semana confeccionando aquelas palmas ornamentadas e que poñían á venda asi como a entrada da Praza do Pescado ou a Ferrería convertíanse nunha exposición delas. A televisión, en branco e negro, nos inundaba con longametraxes de películas sagradas como "Ben Hur", "Los Diez Mandamientos", "Quo Vadis", a "Túnica Sagrada", ou máis de andar por casa como "Fray Escoba" ou "Marcelino Pan e Viño". A música estaba prohibida a non ser que fose "clásica", dos "guateques" nin falamos, e o venres a carne nin probala non fora a ser que acabaras no inferno. No barrio, os amigos, entre os que se ían á "aldea" e outros de vacacións, quedábaste só e non tiñas máis remedio que pasar o tempo vendo as Procesións. Menos mal que pronto chegaba o Luns de Pascua para ir de romaxe a San Cibrán e acabar a "pedradas" coa a Ermida. Abaixo, o video que fixo a Xunta Coordinadora da Semana Santa e realizado por Miguel López sobre a "Pasión" a través dos anos en Pontevedra.